A touch of Holland

We zijn aangekomen op een campground aan het grootste stuwmeer van Iowa. Dit meer is aangelegd door het 'corps of engineers', het leger dus en die beheren aan het meer ook een aantal campgrounds. We hebben een mooie plaats onder de bomen, met zicht op het water. We zijn hier om Pella te bezoeken. Pella is een leuk stadje, dat door een Nederlandse dominee met 700 volgelingen is gesticht. Het doet zijn best om het nederlandse karakter te behouden. Elk jaar is er een tulpen festival, er is een werkende graanmolen en veel van de huizen, zelfs de lokale Walmart, hebben typisch nederlandse (nep)gevels.40% van de huidige inwoners is van nederlandse afkomst en er zijn nog steeds mensen, die een woordje nederlands spreken. Dat laten ze ook graag aan je horen. Overal zie je nog nederlandse namen, zoals bakker Jaarsma, die cinnamon rolls bakt, waar onze campground host, zoals hij zei, een moord voor doet. Ons vielen ze wat tegen. Er is een aardig museum met allemaal oud hollandse spullen.

Geprobeert een visvergunning te krijgen. Die worden oa door de Walmart uitgegeven. Uiteraard gaat dit elektronisch. Het feit dat ik geen Amerikaan ben was geen probleem, maar omdat ik geen amerikaans social securety nummer heb, liep het proces vast. Teruggekomen vertellen we dit aan de campground host, die verbaast was dat het niet ging. Hij zou wel kontakt opnemen met het DNR, het Department of Natural Resources en kennelijk heeft hij ook het leger gebeld want 's avonds kwam er iemand van het Corps of Engineers vragen of hij iets voor ons kon doen. Hoewel het wel zou moeten kunnen, bleek het echter onmogelijk om aan een buitenlander een visvergunning te verstrekken.