zondag 27 juni 2010

A touch of Holland



We zijn aangekomen op een campground aan het grootste stuwmeer van Iowa. Dit meer is aangelegd door het 'corps of engineers', het leger dus en die beheren aan het meer ook een aantal campgrounds. We hebben een mooie plaats onder de bomen, met zicht op het water. We zijn hier om Pella te bezoeken. Pella is een leuk stadje, dat door een Nederlandse dominee met 700 volgelingen is gesticht. Het doet zijn best om het nederlandse karakter te behouden. Elk jaar is er een tulpen festival, er is een werkende graanmolen en veel van de huizen, zelfs de lokale Walmart, hebben typisch nederlandse (nep)gevels.40% van de huidige inwoners is van nederlandse afkomst en er zijn nog steeds mensen, die een woordje nederlands spreken. Dat laten ze ook graag aan je horen. Overal zie je nog nederlandse namen, zoals bakker Jaarsma, die cinnamon rolls bakt, waar onze campground host, zoals hij zei, een moord voor doet. Ons vielen ze wat tegen. Er is een aardig museum met allemaal oud hollandse spullen.







Geprobeert een visvergunning te krijgen. Die worden oa door de Walmart uitgegeven. Uiteraard gaat dit elektronisch. Het feit dat ik geen Amerikaan ben was geen probleem, maar omdat ik geen amerikaans social securety nummer heb, liep het proces vast. Teruggekomen vertellen we dit aan de campground host, die verbaast was dat het niet ging. Hij zou wel kontakt opnemen met het DNR, het Department of Natural Resources en kennelijk heeft hij ook het leger gebeld want 's avonds kwam er iemand van het Corps of Engineers vragen of hij iets voor ons kon doen. Hoewel het wel zou moeten kunnen, bleek het echter onmogelijk om aan een buitenlander een visvergunning te verstrekken.

Amerikaanse tradities

Zondag de Amana Colonies bezocht.Volgens de toeristen informatie leven de mensen in deze dorpen nog op traditionele wijze. Kleine speciaalzaken en geen ketens zoals Walmart en mcDonalds. Dat was ook wel het geval. Rekeingen worden met de hand opgemaakt en geen plastic maar papieren zakken.Een andere echt Amerikaanse traditie die daar in ere wordt gehouden, is dat overal waar je binnenkomt, de airco de boel op 18° houdt. Er was een mooie weverij en een brouwerij, waar we voor het eerst een echt lekker, onamerikaans biertje gedronken hebben.

vrijdag 18 juni 2010

Tornado's

Op het ogenblik staan we in op een campsite in Geneseo, Illinois en wel
in de county 'Henry'. Wij hebben hier afgestemd op delocale radiozender WYEC.Hierop horen wij regelmatig reclame voor hun website 'www.regionaldailynews.com. Natuurlijk opgezocht op het internet en leuk, oa regionale weersverwachting. Handig. Voor vrijdag gaven ze extreem weer
met zware onweers buien. Op het regionale nieuws hadden we al gehoord, dat in Iowa, waar we echt heel dicht bij zitten, bijna veertig tornado's waren gesignaleerd. Hierbij waren 3 mensen omgekomen en 17 verwond. Wij hadden op donderdag ook al een zwaar onweer gehad met forse windstoten en veel neerslag, maar gelukkig niet zo iets als een tornado. Vandaag echter, vrijdag dus, was er op een geven moment een waarschuwing op de radio, die elke vijf minuten werd herhaald. Deze waarschuwing was ongeveer voor de regio waar wij ons bevonden. Internet geconsulteerd, en de radar beelden gaven aan, dat er een cluster van zeer zware onweersbuien onze kant op kwam. Ondertussen werd de hemel in het westen pikzwart. Ik heb de camper vertrek klaar gemaakt, voor het geval dat...De radarbeelden gaven echter aan dat wij aan het ergste gingen ontsnappen.
Het onweer is losgebartsen en een uur later was het zonder veel erg voorbij. Daarna werd het weer lekker. De waarschuwingen golden echter niet alleen voor de middag, maar ook voor de avond en nacht. Na de bui ben ik op de camping wat gaan rondvragen en de eigenaars
vertelden me dat in geval van echte dreiging, men mbv een sirene het volgende dorp waarschuwt. Tegen de avond wordt de lucht weer pikzwart en hoor ik in de verte een sirene. Even later stuiven op de weg naast de camping, twee brandweerwagens met zwaailicht en sirenes voorbij.Wij hebben tot nog toe eigenlijk alleen maar een paar zware onweersbuien
gehad, maar door de berichtgeving en de dreiging die er vanuit gaat, voelen we ons op het moment niet zo erg happy en overwegen om hier wat eerder te vetrekken dan de planning was. Aan de andere kant is de weersverwachting voor morgen weer heel normaal. We zullen wel zien...Op het ogenblik regent en bliksemt het hier, dat het een lust is. Er zijn echter geen waarschuwingen meer voor 'severe weather' Morgen even op de website kijken wat er in de county is gebeurt...

Niets bijzonders dus. Het belangrijkste nieuws was het afgekeurde doelpunt van de VS.
Overigens heeft Anneke 's nachts wel een paar keer de brandweer langs horen komen.
De camping staat gedeeltelijk onder water en er wordt gewaarschuwd voor overstromingen, de zgn flashfloods. De zon schijnt nu en het is heerlijk weer. Ik heb nog net het laatste stuk van Nederland-Japan via de radio kunnen volgen. 1-0. Mooi zo Nederland.

donderdag 17 juni 2010

Going West...

We hebben Toronto verlaten en rijden naar het westen richting Denver. De grensovergang naar de VS, levert in tegenstelling tot de overgang naar Canada geen problemen op. De beamte is blijkbaar heel erg geinteresseerd in auto's en vraagt: 'Is that a Mercedes'. Na een bevestigend antwoord klinkt zijn 'Wauw'.'Diesel?'.Yes. 'Waauw'. De volgende vraag is het onvermijdelijke: 'What is the fuel consumption?'. Mijn antwoord daarop '19 miles to the gallon' ontlokt een volgend 'Waaauw'. Daarna zijn de formaliteiten voorbij en na een ' Have a nice day' kunnen we doorrijden. Na Detroit ronden we op de interstate Chicago op het moment dat Nat King Cole via de iPod 'Get my kicks on route 66' kweelt. We overnachten bij Walmarts en op campgrounds. Vaak wordt ons gevraagd waar we vandaan komen.Als ik dan 'Belgie' zeg, vragen ze 'Waar ligt dat?'.Nu antwoord ik meestal 'We come from Mars' en dan zeggen ze 'Ooh'.

We doen het lekker langzaam aan en zijn nu zo'n 1000 km van Toronto. Onderweg komen we langs maisvelden,waarin de hele vlakte van Poitou zou kunnen verdwijnen. Bijna iedere dag hebben we een onweersbui. Daarna klaart het weer op en is het gewoon weer 30°. Het zijn korte maar zeer felle buien, waar enorm veel regen uit valt. De velden zijn dan ook erg nat. Overal zie je ondergelopen stukken. Nog 1500 km naar Denver. Daar hopen we over twee weken aan te komen.

zondag 13 juni 2010

Niagara










Niagara
Dinsdag 8 juni
Vandaag gereserveerd om de Niagara Falls te bezoeken. Gelukkig is het mooi weer, blauwe lucht met stapelwolken en ongeveer 25° C. Er is slechts één woord om dit natuurgeweld te beschrijven; Overweldigend. Hier roept iedereen 'Awesome'. En dat is het ook. We hebben er boven gestaan, ernaast en zijn zelfs met een bootje tot onder de waterval geweest. Een onbeschrijflijke ervaring. Voor we de boot opgingen kreeg iedereen een soort blauwe PMD zak, om een beetje droog te kunnen blijven.




Donderdag richting Toronto vertrokken om Peter Allnutt te bezoeken. Op de grens wachtte ons een onaangename verrassing. De Canadese douane vond het nodig om onze hele camper over hoop te halen en behandelde ons, alsof we een stelletje criminelen waren. We hebben een gezellige avond gehad bij Brian Eggleston thuis en de volgende dag heeft Peter ons rondgeleid door Toronto. Leuk.


Zaterdag Toronto verlaten en terug naar de USA. Onderweg in Canada de plaats bezocht, waar de man woonde, wiens dagboek de basis was voor het boek 'De Negerhut van oom Tom'.

zondag 6 juni 2010

Potomac eagle

Voordat we naar het noorden, richting Niagara falls rijden, willen we nog een poging wagen om de scienic railraod trip met de 'Potomac eagle' te maken. Je weet nog wel, langs de Potomac South Branch waar een flinke kolonie bold eagles zou moeten zijn. Deze keer klopte het, alleen het weer zit niet mee. De avond tevoren was er een stevige onweersbui en ook vandaag is het weer helemaal van slag. Het regent dus als we de trein instappen. Men heeft ons echter verzekerd dat de eagles ook te zien zijn als het regent. Wij hebben inderdaad drie of vier van die vogels gezien, diep ineengedoken op een kale tak en balend van het weer. De trip is ondanks de regen best mooi. Je komt door een heel mooi stuk land, waar de Potomac door een nauwe kloof stroomt. Een aanrader. Blij dat we het toch nog gedaan hebben.
s'Avonds opnieuw hevig onweer. De volgende dag, op weg naar Niagara horen we dat er, iets ten westen van ons, in Ohio, een tornado is geweest die verschillende slachtoffers heeft gemaakt.

Ik wil nog even opmerken, dat wij het ontzettend waarderen dat jullie onze blog volgen en wij vinden het erg leuk om jullie reacties te lezen.

donderdag 3 juni 2010

Shenandoah National Park

Na washington zijn we naar Shenandoah NP getrokken om aan de hitte van de stad te ontsnappen. Anneke heeft hier een beer gezien. Nee, ik was het niet. Het was een hele echte 'black bear' zoals ze die hier noemen. Wij zeggen 'bruine beer'. Ze komen hier in het park veelvuldig voor, volgens de ranger. Vanmorgen (Do 3 juni) het park weer verlaten en staan nu op een camping aan de foot hills, voornamelijk om te wassen. Anneke heeft zojuist alles netjes buiten opgehangen, als er een geweldig onweer losbarst. Vlak voor het onweer was het 30° C.
Redelijk koel vergeleken met de temperaturen die we in Washington hadden.

Washington










Zaterdag 29 mei

Washington
We zijn hier aangekomen om Memorial Day mee te maken.
Morgen is er een parade waaraan meer dan 500.000 bikers uit alle staten van de VS deelnemen.
Stoere gasten met grijze baarden op Harley's. Velen van hen dragen leren vestjes met allerlei veteranen insignes.
We zijn langs verschillende monumenten gelopen, oa het 'World War II Monument', Het 'Korea Monument' en het in onze ogen meest indrukwekkende 'Vietnam Memorial'. Hier stonden diezelfde stoere bikers, met tranen in hun ogen, bij de namen van hun gevallen kameraden. Heel emotioneel.

Op maandag, memorial day zelf, hebben we eerst Arlington, de militaire begraafplaats, waar oa JFK begraven ligt, bezocht. 's Middags was er een grote parade over Constitution Avenue. Er liep van alles in mee. Veteranen uit de verschillende oorlogen tot 'march bands' van diverse high schools. Op dinsdag ochtend 1 juni hebben we de stad verlaten op weg naar Shenandoah NP. Weg uit de grote steden en hopelijk een wat lagere temperatuur dan de 34° C die we in Washington hadden.

Nog even dit: In de supermarkt konden we geen bier en wijn vinden.
Het blijkt dat je in Maryland en Virginia dit alleen kunt krijgen in zgn liquor stores. Ja, ons krijg je niet, dus zo'n ding opgezocht, maar daar kon je weer alleen wijn en sterke drank krijgen. Voor bier moest je weer naar een aparte 'bier winkel'. Dus maar gelijk een behoorlijk hoeveelheid van het verschillende spul ingeschlagen. Kom je in het State Park en wat staat daar; No alcoholic beverages allowed. Zit ik met m'n 6x1,5 liter wijn en 72 blikjes bier...
Alcoholishe drank valt binnen de parken onder het drugs verbod. Dus moesten we, om niet door de ranger gesnapt te worden, onze wijn uit een koffiekopje drinken. Land of the free, ja m'n hoela...