Graceland

Vandaag Graceland, het landgoed van Elvis, bezocht.

In eerste instantie een beetje tegenvallend vanwege de drukte en de weinig interessante rondleiding door het huis. Later

hebben de geluids- en video fragmenten dit ruimschoots goedgemaakt. De beelden en de muziek zijn overal. Ook de verzameling curiosa, zoals z'n gouden platen, grammies en kostuums waren indrukwekkend. Z'n auto's, de privé jet, alles vind je terug op Graceland. Al met al een fijne dag gehad.

Het weer, met z'n helder blauwe lucht heeft hier zeker toe bijgedragen.

Thanksgiving

Thanksgiving is ontstaan rond 1770 toen de blanke settlers samen met de Indianen 'aan tafel' gingen om hen te bedanken voor de hulp in moeilijke tijden.
In de loop der jaren is het in de vergetelheid geraakt, totdat één of andere president het weer in ere heeft hersteld en het tot officiële feestdag heeft verheven.
Omdat we het in Europa niet kennen, wilden wij wel een keer een traditioneel Thanksgiving diner meemaken. Ik heb een mailtje gestuurd naar de chamber of commerce, de kamer van koophandel dus en gevraagd waar dit zou kunnen. Er kwam keurig een berichtje terug met een paar adressen van restaurants die zoiets zouden aanbieden. Ook een berichtje van het Arlington Hotel in Hot Springs Arkansas, dat zij een tradioneel thanksgiving diner aanbieden en ons graag zagen komen. Ik heb dus gebeld en gereserveerd. Er was ons van verschillende zijden al verteld, ' nou dat wordt dan veel kalkoen met cranberries'. In het Arlington aangekomen, aangeschoven in een lange rij. Je kent het wel: 'Wait to be seated'. Er waren drie zalen, in de grootste stond een buffet, in de ander speelde een orkestje, wij werden naar de derde gebracht waar we een tafeltje kregen. Een koud ogende ruimte, waar het personeel nog met tafels en stoelen liepen te sjouwen en je de muziek niet kon horen. Wij naar het buffet. Tot onze verbazing geen kalkoen, geen cranberries. Het was wel een redelijk mooi verzorgd buffet, maar absoluut geen tradioneel thanksgiving diner. Ook geen pumpkin pie als dessert, wel chocolade taart, maar die was nog bevroren. Na 15 minuten lag de rekening al op tafel, tradioneel Amerikaans.
De manager kwam nog even langs en maakte de fout om te vragen of alles naar wens was...
Wel, een uur later waren we terug op de camping.
Na een verblijf van iets meer dan een half jaar in de VS wisten we gelukkig dat we geen al te hoge verwachtingen moesten hebben voor wat uit eten betreft.
We hebben er later op de avond gelukkig nog hartlijk om kunnen lachen.
Maar we zijn blij dat we ons traditionele kerstdiner in Europa kunnen hebben.

Nog 3 weken

De beslissing om een zuidelijke route te nemen heeft geloond.
Het is vandaag 26° geweest. Bijna alle dagen hebben we een strak blauwe lucht gehad.
Morgen trekken we Texas in en de voorspelling blijft goed. Ook voor morgen is 26° voorspeld.
We genieten vollop van het mooie weer. 's Morgens bezoeken we meestal één of ander State Park en 's middags zitten we lekker met een boek in het zonnetje. Heerlijk. Nog 3 weken en zo'n 3000 km te gaan tot Baltimore.

New Mexico

We zijn in New Mexico aangekomen. Hebben de oude binnenstad van Albuquerque bezocht.

Daarna zijn we naar het zuiden afgeslagen en hebben de Rio Grande gevolgd. Grande is een groot woord. Naar onze begrippen is het slechts een slootje. De rivier ligt bijna droog doordat er een aantal dammen liggen. Dit trekt wel trekvogels, die de stuwmeren gebruiken om te fourageren op hun tocht naar het zuiden. Zo hebben wij formaties kraanvogels zien en horen overtrekken.

Van ABQ verder naar het stadje Roswell, bekend van de UFO crash in 1947 ( The Roswell incident). Onderweg komen we nog langs een paar interressante State Parks, zoals 'White Sands'. Dit zijn duinen die geheel zijn opgestoven vanuit de omringende bergen afkomstig gips. Water stroomt vanuit de bergen naar de vlakte en voert zo mineralen mee, die voornamelijk uit gips bestaan. Een bizar gezicht. En stoffig...! In 'Bottomless Lakes' vinden we 'potholes' waar het water diep uit de ondergrond omhoog komt en zo meren vormt, die bodemloos schijnen te zijn. Een eindje verderop 'Bitter Lake'. Deze meren vormen een oase midden in de 'Chihuahuan woestijn' van New Mexico en trekken veel migrerende vogels aan. zo stikt het er van de kraanvogels en Canadese ganzen. Schitterend om naar te kijken als de kraanvogels in de ondergaande zon terugkomen van de omliggende velden waar zij zich tegoed hebben gedaan.

Morgen het UFO museum bezoeken. Een stel handige knapen hebben van het Roswell Incident gebruik gemaakt om het destijds onbekende stadje op de kaart te zetten. Dank zij het museum en het jaarlijkse UFO festival trekt het talloze bezoekers en brengt het een zekere welvaart.

Meteor Crater

Wij zijn in een halve dag van de zomer in de herfst geraakt.
Vanmorgen om 09.00 zijn we bij 24°C en zon vertrokken.
Ondertussen zijn we bij Meteor Crater, diep in Arizona aangekomen.
De temperatuur is gezakt naar zo'n 14° C.
Onderweg wat lichte regen gehad, een stevige zuid-westen wind en de bomen ( de eerste sinds een maand) waren gekleurd.
Op de camping aangekomen staat de camper te schudden en voor vannacht is er nachtvorst voorspeld. Nou ja, we zitten nou eenmaal op 1700 m. hoogte.
En we wilden hier per sé heen om dit verschijnsel te bezichtigen


Meteor Crater is, zoals de naam al doet vermoeden, Zo'n 50.000 jaar geleden gevormd door een meteoor inslag.
Volgens berekeningen van mensen die het kunnen weten woog dat brokje zo'n 300.000 ton en moet ongeveer 45 m groot zijn geweest.
Het bestond voornamelijk uit nikkel en ijzer en is bij de impact voor een groot deel verdampt.
De snelheid waarmee de aarde werd getroffen moet een kleine 50.000 km/h zijn geweest ofwel 12 km/sec.
Bij de inslag is er nogal wat materiaal opgeworpen, resulterend in een wal van 50m hoog om de krater heen. Er zijn brokstukken van meteoriet-afkomstig ijzer gevonden tot 15 km in de omtrek. Sommige het formaat van een klein huis. De krater zelf heeft een doorsnede van 1,5 km en is 175 m diep.
De inslag heeft een kracht gehad van 2,5 megaton TNT, vergelijkbaar met 150x de vernietigingskracht van de atoombom op Hiroshima.

www.barringercrater.com/science
http://www.meteorcrater.com/

Er is ook een museum. Stelt wel niet zo heel veel voor, maar er ligt wel een stuk van de meteoriet wat ze ergens in het veld hebben gevonden. Het is een halve meter lang en weegt zo'n 700 kg. Je mag het aanraken. En dat heb ik gedaan! Stel je voor, een brok ijzer dat tijdens de big bang is gevormd. 4,6 miljard jaar geleden. Woow!

Boven de bergen in het westen zijn de hoog optorende wolken van een naderend koufront zichtbaar, terwijl de hemel boven mij kraak helder is.
Inmiddels is het donker geworden en zie ik duizenden sterren. Er is geen maan en nauwlijks strooilicht. Ik heb van mijn leven nog niet zo'n zwarte nacht gezien. Een prachtige sterrenhemel. Boven de bergen zie ik het weerlicht van de bliksem en even later boven mij een vallende ster. Alles zo duidelijk. Het gaat koud worden vannacht. Voor morgennacht voorspellen ze zelfs 6 graden vorst.

Even uitrusten

Na het vliegen en al het stof van de woestijn, hebben we een weekje rust gehouden.
Hiervoor was de keus gevallen op een camping in het dal van de Colorado, niet al te ver van het laatste vliegterrein bij Las Vegas, omdat het daar momenteel het warmste plekje van de VS is. Nachten van 16 tot 20 graden en overdag rond de dertig. Als ik dit schrijf is het middernacht en 24°C. Heerlijk.
Maandag gaat het verder en dan wordt het definitief richting oost. Terug richting Baltimore.
Dat is nog zo'n 5000 km. Eerst naar Meteor Crater National Park, dan toch nog naar het zuiden, om de bergen te vermijden, omdat het op hogere elevaties langs de route 's nachts vriest . Zuid dus via Albuqerque, New Mexico naar El Paso, dan noord oost naar Dallas, Texas en verder naar Memphis, Tennesee.
Graceland staat nog op het programma, evenals Tupelo, Mississippi, de geboorteplaats van Elvis.
Op 9 december moeten we in Baltimore de camper inleveren en 's avonds vliegen we dan via Londen naar Brussel, waar we op 10 december hopen aan te komen.